بررسی تخصص پزشکی داخلی

پزشکی داخلی (به انگلیسی: Internal medicine) یک تخصص پزشکی است که با پیشگیری، تشخیص، و درمان بیماری‌های بزرگسالان سروکار دارد. متخصصان داخلی از بیماران بستری‌شده و آمبولانسی مراقبت می‌کنند و می‌توانند نقشی محوری در آموزش و پژوهش ایفا کنند. همچنین پزشکی داخلی یکی از تخصص‌های دامپزشکی نیز می‌باشد.

بر اساس تقسیم‌بندی انجمن پزشکی داخلی آمریکا فوق‌ تخصص‌های پزشکی داخلی شامل موارد زیر می‌باشند:

قلب‌شناسی (Cardiology)، مرتبط با اختلالات قلب و عروق

درون‌ریزشناسی (Endocrinology)، مرتبط با اختلالات دستگاه درون‌ریز و ترشحات ویژهٔ آن که هورمون خوانده می‌شود

گوارش‌شناسی (Gastroenterology)، مرتبط با بیماری‌های گوارشی

خون‌شناسی (Hematology)، مرتبط با خون، اندامگان سازندهٔ خون، و بیماری‌های خونی

بیماری عفونی (Infectious disease)، مرتبط با بیماری‌های ناشی از عامل زیستی همچون ویروس، باکتری، یا انگل

سرطان‌شناسی (Oncology)، مرتبط با درمان سرطان از طریق شیمی‌درمانی

کلیه‌شناسی (Nephrology)، مرتبط با مطالعهٔ عملکرد و بیماری‌های کلیه

شش‌شناسی (Pulmonology)، مرتبط با بیماری‌های شش (ریه) و دستگاه تنفسی

روماتولوژی (Rheumatology)، مرتبط با تشخیص و درمان بیماری‌های روماتیسمی

پزشکی نوجوانان (Adolescent medicine)

الکتروفیزیولوژی قلبی (Cardiac electrophysiology)

پزشکی مراقبت‌های ویژه (Critical care medicine)

پیرپزشکی (Geriatrics)

قلب‌شناسی مداخله‌ای (تهاجمی) (Interventional cardiology)

پزشکی بیمارستان (Hospital medicine)

پزشکی خواب (Sleep medicine)

پزشکی ورزشی (Sports medicine)

کبدشناسی پیوندی (Transplant hepatology)

متخصصان داخلی همچنین می‌توانند در «آلرژی» و «ایمنی‌شناسی» نیز فوق تخصص بگیرند.
منبع: سایی ویکی پدیا